Τον Μάιο του 2019 πήγαμε στην Ελλάδα με το Erasmus plus. Ήταν η πρώτη μας σύνδεση με αυτό το πρόγραμμα, οπότε ήμασταν γεμάτοι προσδοκίες. Ως δύο 18χρονες μαθήτριες λυκείου, χωρίς μεγάλη εμπειρία με την ίδια τη ζωή, ανησυχούσαμε λίγο για το γεγονός ότι θα ταξιδεύαμε μόνοι μας σε μια ξένη χώρα για έναν ολόκληρο μήνα. Να ζούμε με τον πολύ περιορισμένο προϋπολογισμό μας, να κυκλοφορούμε σε ένα μέρος με διαφορετική γλώσσα ΚΑΙ αλφάβητο, να επικοινωνούμε με τους ντόπιους (οι περισσότεροι από αυτούς δεν μιλούν πολύ καλά αγγλικά), να ζούμε σε ένα σπίτι με 12 εντελώς ξένους... Αλλά τίποτα από αυτά δεν μας σταμάτησε, γιατί τα θετικά ήταν πολύ πιο πολύτιμα.
Συμμετείχαμε στο πρόγραμμα εθελοντισμού με την ονομασία "Μονοπάτια της Μνήμης" που βρίσκεται στο χωριό Κρυονέρι, και ο κύριος στόχος του ήταν να φτιάξει ένα μονοπάτι προς μια σπηλιά, όπου κρύβονταν Εβραίοι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτός ήταν ο κύριος λόγος για τον οποίο ήρθαμε εδώ, για να κάνουμε κάτι ουσιαστικό και χρήσιμο για την κοινωνία μας αλλά και για τους εαυτούς μας για να αναπτυχθούμε προσωπικά. Μάθαμε πολλά για την ιστορία αυτού του χωριού και για τους καλόκαρδους ανθρώπους του χωριού, οι οποίοι βοήθησαν τις εβραϊκές οικογένειες να κρυφτούν από τον ναζιστικό στρατό. Για εμάς το πιο δυνατό μέρος αυτής της ιστορίας ήταν ότι διακινδύνευσαν όχι μόνο τη δική τους ζωή αλλά και τη ζωή ολόκληρης της οικογένειας και των φίλων τους.
Δουλέψαμε σε αυτό το έργο με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους με πολύ διαφορετικό υπόβαθρο, κουλτούρα, προσωπικότητες, συνήθειες, αξίες... Δεν ήταν εύκολο όλη την ώρα, έπρεπε να επικοινωνούμε για να λύσουμε τα προβλήματά μας, αλλά κάθε φορά βρίσκαμε μια λύση. Αυτό μας βοήθησε όχι μόνο να βελτιώσουμε τις επικοινωνιακές μας δεξιότητες, αλλά και να μάθουμε πώς να σεβόμαστε και να αποδεχόμαστε τις μεταξύ μας διαφορές.
Το κομμάτι που φοβόμασταν περισσότερο ήταν το καλύτερο κομμάτι. 14 νέοι άνθρωποι, εντελώς άγνωστοι με διαφορετική νοοτροπία να ζουν μαζί σε ένα σπίτι, αυτό φαινόταν πολύ τρελό. Αλλά αυτό ίσχυε μόνο μέχρι να τους γνωρίσουμε καλύτερα. Δεν περιμέναμε καν ότι θα γινόμασταν μια τόσο μεγάλη ομάδα φίλων σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα.
Ο εθελοντισμός ήταν ο κύριος λόγος για τον οποίο ήρθαμε εδώ, αλλά σίγουρα δεν ήταν ο μόνος. Μας αρέσει πραγματικά να ταξιδεύουμε, να εξερευνούμε νέους πολιτισμούς και να γνωρίζουμε νέους ανθρώπους. Αυτό το πρόγραμμα μας έδωσε πολλές ευκαιρίες να τα κάνουμε όλα αυτά. Στον ελεύθερο χρόνο μας ταξιδέψαμε πολύ, είδαμε τις ομορφιές της Ελλάδας, γνωρίσαμε ντόπιους ανθρώπους και γίναμε φίλοι μαζί τους.
Είμαστε πολύ ευγνώμονες που μπορέσαμε να συμμετάσχουμε σε αυτό το πρόγραμμα. Μας έδωσε πολλές εμπειρίες και μας έκανε πολύ πιο ανοιχτόμυαλους ανθρώπους. Αν έχετε οποιεσδήποτε αμφιβολίες σχετικά με το να γίνετε εθελοντές, η συμβουλή μας είναι: ΚΆΝΤΕ ΤΟ!
Anna και Majka από τη Σλοβακία