Όταν έφτασε η μέρα να αφήσω την Ελλάδα και να ταξιδέψω στις Φιλιππίνες θυμάμαι μόνο το άγχος που με είχε κατακλύσει. Πώς θα είναι εκεί; Τι ανθρώπους θα συναντήσω; Θα καταφέρω να τα βγάλω πέρα; Φτάνοντας στην πόλη ένα μικρό πολιτισμικό σοκ το έπαθα. Γρήγορα όμως και με την έναρξη της δουλειάς κατάφερα να εγκληματιστώ στο χώρο. Η δουλειά στους παιδικούς σταθμούς πάνω στο The Wash Project, ύπήρξε μεγάλη πρόκληση κυρίως γιατί έπρεπε να βρω τρόπο να αντεπεξέλθω στον ελάχιστο εξοπλισμό που υπήρχε, να είμαι ευέλικτη στη διαμόρφωση της ύλης και δημιουργική ώστε να καλύψω κάθε παιδάκι που συνάντησα. Η αγάπη των παιδιών υπήρξε πολύ συγκινητική ενώ η συνεργασία των γονιών και των δασκάλων βοήθησαν στην ομαλή διεξαγωγή του μαθήματος.
Μία νέα εμπειρία υπήρξε κι η μέρα αποφοίτησης των παιδιών. Δύο εβδομάδες είχαμε την ευκαιρία να συγχαρούμε παιδιά και γονείς για την σκληρή δουλειά τους κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και να τους απονείμουμε τα διπλώματά τους.
Μετά τη λήξη του προγράμματος είχα τη δυνατότητα να ταξιδέψω και να γνωρίσω λίγο καλύτερα τις Φιλιππίνες. Έκανα πεζοπορία σε βουνά, περπάτησα μέσα σε ηφαίστειο, έκανα surfing στον Ειρηνικό, ταξίδεψα μόνη μου 13 ώρες σε πλοίο, πήγα σε διάφορα νησιά, κολύμπησα με φαλαινοκαρχαρίες, γνώρισα ανθρώπους από όλο τον κόσμο και τέεσσερις μήνες μετά ήμουν πλέον έτοιμη να επιστρέψω πίσω στην Ελλάδα γεμάτη ενέργεια και νέες εμπειρίες.